پیراهن سیاه با گل های سرخ

خانه یی ادبیات افغانستان برنامه امروزی " شب های کابل " خودرا به بررسی و نقد " پیراهن سیا با گل های سرخ" اثری از نویسنده معاصر کشور واحد رفیعی اختصاص داده بود. درین برنامه تعداد کثیری از داستان نویسان وشاعران فعال وپویایی کشور حضور به هم رسانده بودند که درآنجمله میتوان از محمد حسین محمدی ، علی پیام ،تقی واحدی ، دکترحفیظ الله شریعتی سحر، محممود جعفری، سید عسکرموسوی ، هادی هزاره..... نام برد .

درین برنامه هریگ علی پیام ، تقی واحدی و محمد حسین محمدی برکرسی نقد نشسته و نظریات شان را پیرامون کتاب " پیراهن سیاه با گل های سرخ" ارایه کردند .

به نظر علی پیام ،‌واحد رفیعی نویسنده ای است چندین بعدی ، که درداستان های خود در بعد های مختلف مثل گزارشگر، داستان نویس، عکاس .... عمل کرده است . آقای پیام همچنان گفت که ؛ اگر آقای رفیعی بجای پراکنده نویسی میتوانست  ذهنش را متمرکز کرده و به روی موضوع منسجم تر کار میکرد امروز شاهد دست آورد های بیشتری ازین نویسنده میبودیم . به گفته پیام کار های روزنامه نگاری برزبان و نوشتار واحید رفیعی لطمه وارد کرده است .

اما به نظر تقی واحدی؛ شخصیت رفیعی یگ شخصیت روستایی است،‌ که شخصیت ها در داستان های آقای رفیعی شخصیت های روستایی است . تقی واحدی هم چنان گفت که نقطه محوری را در داستان های رفیعی حضورکودک تشکیل میدهد . باید آقای رفیعی یگ داستان نویس کودک باشد تا داستان نویس بزرگسال ؛ این پشنهاد آقای واحدی برای آقای رفیعی بود . اما در بعضی از داستان ها، آقای رفیعی با آوردن تحلیل های فلسفی دچار یگ سلسله اختلالات در درون داستان شده است ؛ که خیلی چشم گیر نیست . با آنهم داستان های آقای رفیعی از قوت و سرشاری برخورداراست که این را نمیتوان نادیده گرفت . مثلا میتوان نقاط قوت این داستان ها را در همچون جملات بیان کرد : 

" دختر جوان بود اماچندین پسر داشت " بجای اینکه بگوید دخترجوان بود اما چهره اش از دست ظلم روز گار، پر از چین و چروک شده است و اورا پیر نشان میدهد . که بسیار موجز و پرقوت بیان کرده است .که بدون شک یکی ازموفقیت های داستان های آقای رفیعی درهمین موجز و کوتا نویسی است .

اما از نظر محمد حسین محمدی؛ داستان های آقای رفیعی خالی ازتکنیک های داستان نویسی است . با آنکه آقای محمدی خود متهم به تکنیک گرایی در داستان نویسی میباشد . به نظر آقای محمدی ،‌ استفاده نکردن آقای رفیعی ازتکنیک های داستان نویسی در داستان هایش ،‌ازبی خبری نویسنده ازتکنیک ها نیست بل یگ روش منحصر به فرداست .

چیزیکه همه نقادان به آن اتفاق نظر داشتند آن بومی گرایی آقای رفیعی است که در داستان خود از آن کار گرفته است که بدون شگ یکی دیگر از نقاط برجسته و موفقیت آمیزدر داستان های آقای رفیعی شده است .