دلتنكم!

دلتنگم، دلتنگ بهار، دلتنگ خوبي ها، دلتنگ پرنده اي كه ديگر  روي شاخه درخت حويلي ما نميخواند،  دلتنگي من هيچ رابطه به طالبان ندارد، دلتنگي من به اين هم رابط ندارد كه تلويزيون صداي آمريكا ازباريدن برف در باميان ميگويند و باعث نگراني برزگران ميشود.
دلتنگي من به فرو ريختن ساختمان در بنگله ديش هم رابطه ندارد، اصلن به اين هم فكر نميكنم كه چرا در سوريه سلاح شيميايي استفاده شده است.
دلتنگي من زاده اي تنهايي هاي خودم است، كه باعث ميشود سر به سايت هاي بزنم كه خبر مينويسند...!

روزجهاني كتاب و جامعه افغاني

روز جهاني كتاب درحالي در افغانستان تجليل ميشود كه كمتر كسي به آن اهميت ميدهد، اگرچه كتاب
در افغانستان ارزش خاصي ندارد كمتر كسي را پيدا خواهيد كرد كه در طول روز مطالعه كند، اين يعني ارزش ندادن به كتاب  اين يعني ارزش ندادن به نويسنده و اين يعني ارزش ندادن به انسانيت، چون انسان هاي بزرگ اند كه آثار بزرگ را خلق ميكنند . ارزش ندادن به اين ها يعني مرگ يگ ملت، چه اساس هرملتي برميگردد به اصالت فرهنگي آن ملت و اصالت فرهنگي هرملت همانا كتاب است .
در شرايط امروزي افغانستان متاسفانه همه رفتند دنبال سياست و سياست بازي بدون اينكه درك از سياست داشته باشند و همه حرف از مصالحه با طالبان و ٢٠١٤ ميزنند، همه خود رابه نوعي مسوول مي پندارند، فكر ميكنند همينكه در همچون موارد انديسيدند سياست مدار خواهند شد.
چه خوب خواهد بود كه همه كتاب بخوانيم چون بدون خواندن كتاب همه چه كوبيدن آب به هاون خواهد بود.

لباس عروسي ات را كه پوشيدي
چه خزاني شده بود دنيا
عزراييل خيانت نكرد
و
توهم پير شدي !