سدها تن از دانشجویان و محصلین دانشگاه های تعلیم وتربیه وپولیتخنیک دست به تظاهرات زدند محصلین در رابطه به مسدود شدن خوابگاه شان دست به این عمل زدند انهامیگویند که خوابگاه شان ازطرف آقای کرزی بنا به برگزاری جلسه عنعنوی که قرار است در همین خوابگاه در چند هفته دگر برگزار گردد مسدود شود .دانشجویان می گویند که ما با راه اندازی این تظاهرات میخواستیم صدای خودرا به گوش مسوولین برسانیم اما متاسفانه ازطرف مسوولین نه تنها اقدام صورت نگرفت بلکه به آنها هیچگونه توجه هم صورت نگرفت .انها میگویند که ما با را اندازی این تظاهرات خواستارحق قانونی خودهستیم و ما توانایی مقابله بانهاد های مسوول ،ارگ ریاست جمهوری وتیم آقای کرزی را نداریم که مطمعنن این امرریشه در ارگ ریاست جمهوری داردونمیتوانیم مانع برگذاری لویه جرگه عنعنوی شویم چون پارلمان افغانستان که درراس یکی ازقوای سه گاه دولت قراردارد نتوانست که جلوی عمل دیکتاتورانه ریس جمهوروارگ ریاست جمهوری را بگرد ومانع برگذاری این جرگه شود .ما بااین تظاهرات میخواهیم نشان بدهیم که نسل امروز افغانستان دگرآن نسل به خواب رفته نیست که باسرنوشت شان بازی شود.ومیخواهیم که ازهرمن ؛ ما بسازیم و ازهرتو،شما. این تظاهرات در حالی صورت میگیرد که چند روز پیش خیمه خانم سیمین بارکزی نماینده رد صلاحیت شده ولایت هرات که در پیش شورای ملی قرارداشت ،بایگ عمل دد منشیانه ساعت ده شب برچیده شد.
این ظاهرات در دومین روزخود به خشونت کشانده شده که درین خشونت ها یگ تن کشته و چندین تن دگر زخمی شدند . به گفته دانشجویان درین تظاهرات که در دانشگاه تعلیم و تربیه را اندازی شده بود ازطرف پولیس بالای دانشجویان حمله صورت گرفت که در ابتدا پولیس میخواست با لت و کوب کردن محصلین آنها را پراگنده نماید اما با مقاومت شدید محصلین روبرو شدند که در نتیجه پولیس از سلاح دست داشته شان استفاده کرده و فیرهای هوایی کردند . درین تظاهرات گفته میشود که محصلین تقاضای لیلیه و یا بدیل انرا دارند چون این اولین بار نیست که لیلیه پولیتخینک بروی محصلین مسدود میشود پیش ازین هم چندین بار این عمل تکرار شده است که بنا به برگذاری لویه جرگه و جرگه های دگر این خوابگاه به نماینده گان مردم که به لویه جرگه حضور پیدا میکنند واگذر میشود .که این بارهم بنا به همین ملحوظ این خوابگاه مسدود میشود که با مسدود شدن این خوابگاه حدود 600 دانشجو بی سرپنا میشود . مشکل اساسی اینجاست که پایتخت افغانستان یعنی کابل واقعا با کمبود جای برای زنده گی کردن روبرو است که با این حال مشکلات دانشجویان دو برابر میشود چون ازیگطرف نبود جای ازطرف دگر نبود اقتصاد کافی دانشجویان . اکثردانشجویان از ولایات مختلف وازخوانواده معمولی جامعه هستند که در دانشگاه های دولتی تحصیل میکنند به گفته یکی از دانشجویان: ما توانایی پرداخت کرایه موتر را نداریم ما چطور بتوانیم که هرما حدود 5000 افغانی کرایه اطاق پرداخت نماییم که این اتاق هاهم اتاق های نیست که مجهزباتمام سهولت ها باشد . اما با ان هم دانشجویان با شوق وعلاقه زیاد میخواهند درس و تعلیم خودرا ادامه دهند و نمی خواهند که مثل گذشته تاریخ تاریکی داشته باشند وسرنوشت شان به دست دگران رقم بخورد که امروز ما نتیجه سه دهه جنگ در افغانستان را عملن به چشم و سرمیبینم که جوانان ما مجبوربه ترک وطن شدند وبه کشورهای همسایه مهاجرشدند که با بازگشت ازکشورهای همسایه باسوغات های گوناگونی مثلن معتاد شدن به مواد مخدروبادست پربه کشور خود بازگشتند وسد هامواردی دگرکه اینها، تنها گوشه ازمشکلات جوانان افغانستان است به اصطلاح به مثابه بحردرکوزه کردن است .که متاسفانه امروز حکومت افغانستان وارگ نشینان تنها به فکرپرکردن جیبهای خود هستند که چطوربتوانند به سرمایه خود بیفزایند ،که به جزازین مسله به دگرچیزها فکرنمی کنند ودرفکرحل کردن این تراژیدیها نیستند . واقعا بااین حال آینده افغانستان نگران کننده است .درهراجتماع ویا درکشوراساس ویابه اصطلاح ستون فقرات هرکشوروهراجتماع را جوانان خصوصن قشردانشجوتشکیل میدهد که بدون شک هیچ سقف بدون ستون نمی تواند به حیات خود ادامه بدهد که واقعن این امردرحکومت افغانستان صادق است . اما نقطه اساسی اینجاست که ما جوانان این نیرو داریم که درمقابل استبداد گران بیاستیم وازخود دفاع نماییم . واقعن خلیل الله شبگیرپولادیان راست گفته است : بروقوی شو اگرراحت جهان طلبی
که درنظام طبیعت ضعیف پامال است
