تو بگو

تو بگو!

با این همه زبان چه کنم ؟

وقتی نامت را قرص میگیرند و

به زیبایی آسمان اشک میریزند

سیب سرخی که 

لای چادرت گذاشتی و 

دور تر از کوچه های نومیدی رفتی 

غمم را ، عشقم را و دوری ات را 

به همه 

خواهم گفت 

به 

زبانی که زهر میریزد 

به آنانیکه رنگ آفتاب را نمی بینند 

و دنیارا کمرنگ تر از 

زندگی ام میبنند 

حتی به سیاهی شب 

خواهم گفت 

بگذار همه از انتحار نامت لذت ببرند 

کمی دور تر از امروز 

همین دیروز 

پابه پایت گذاشتند

و

نا امیدم کردند 

تو بگو با این همه زبان چه کنم ؟